De eerste loopdag is in alle vroegte gestart. Om 6.30u stond het ontbijt voor ons klaar en 7.15u vertrekken we naar Colleville voor de grote openingsceremonie op de Amerikaanse begraafplaats. De prachtige ligging aan het strand bij opkomende zon gaf een idyllisch plaatje, maar niet is minder waar. Wanneer je je omdraait en de vele witte kruisen in beeld komen, komt de harde werkelijkheid van tachtig jaar geleden wel even binnen. Op deze plek liggen de jonge militairen die gesneuveld zijn bij de verschrikkelijke aanlanding in Normandië.

Gemotiveerd op pad

De eerste 3 kilometer wordt in gezamenlijkheid over het strand gelopen naar het monument Les Braves, The wings of hope op Omaha-beach. Loes Zonneveld loopt voorop met de fakkel. Het wordt een stille tocht waarbij alleen het geluid van de voetstappen en de zachte golfslag in de branding te horen is. Het was een heel bijzondere start. Aansluitend gaan de drie teams ieder hun eigen weg. 

Team 1

De totale afstand van vandaag is 169km en is verdeeld over drie teams. Team 1 start direct met lopen naar St.Lo en loopt door het ‘heggengebied’ dat gevaarlijk was omdat je niet kon zien wie er aan de andere kant zou kunnen staan. In de film The longest day spelen hier de scenes af met de klikker. Ze komen onderweg een groep Engelse wielrenners tegen die ook een estafette houden ter ere van een Brits bataljon dat enkel met geweren een brug heeft veroverd op een Duits tankbataljon. In St.Lo woont het team een ceremonie bij de Chapelle de St. Madeleine en luistert naar een mooie speech, gegeven door de eerste vrouwelijke burgemeester van St.Lo. Zij vertelt over de waarde van vrijheid en het behoud ervan.  

Team 2

De twee andere teams rijden naar St. Lo naar de ontvangstceremonie op de Hippodrome. De burgemeester is vereerd om ons te ontvangen, afgelopen juni heeft president Macron de 80-jarige herdenking op deze plek ingeluid. Atletiek Maastricht volgt nu met de Vrijheidsestafette. Ranco Marcus heeft daarna de eer om de allereerste 3 km te lopen. Twee motoragenten en twee motards gaan voorop door het centrum van St.Lo. Veel publiek stond langs de kant te applaudisseren naar die ene loper met een brandende fakkel in de hand. Er staat een uitdagende en lange route naar Mortain op het programma. Er is geen tijd te verliezen dus wisselen gaat op een gegeven moment als een geoliede machine waarbij de fotograaf telkens snel door de schuifdeur naar binnenspringt. Elke loper zal een of meerdere pittige hellingen moeten beklimmen.

Op de route, bij een wisselplaats het dorpje Le Bourg met 70 inwoners, stond de burgemeester ons met een aantal mensen respectvol op te wachten. Om de geplande ceremonie boven op de heuvel in Mortain niet te verstoren is er gekozen om de laatste drie lopers achteraf nog de etappe te laten finishen. Ondanks de onweersbui die kwam opzetten hebben we nog een kijkje kunnen nemen op het uitzichtpunt waar je (bij helder weer) de hele omgeving kunt overzien. De laatste 10km zijn helaas door de stevige regen afgelegd, maar het ontvangstcomité van alle andere estafette deelnemers aan het eindpunt maakte veel goed.

Team 3

Samen met Team 2 is Team 3 afgereisd naar St.Lo voor de ceremonie. Daarna weer terug de bus in en naar het beginpunt in Mortain. Ook daar begint het lopen met een ceremonie. We zien een Jeep langs de kant van de weg en rijden zonder na te denken gewoon voorbij. Maar de burgemeester en de commandant van de Old Hickory Divisie blijken erin te zitten en het was de bedoeling dat we op elkaar zouden wachten en samen zouden rijden. Dus… maar gauw terug en toen opnieuw, zij in de Jeep, wij rennend naar het begin van de plechtigheden. De tocht naar Bagnoles de L’Orne, waar we overnachten verloopt voorspoedig, soms een bui en hier en daar vergezeld door kuddes koeien die het in de wei ook op het lopen zetten.

Franse slag

De organisatie van de totale estafette, 43 mensen, het verdelen over drie teams, de afgesproken ceremonies, het is een ingewikkeld programma dat natuurlijk hier en daar een beetje piept en kraakt. Maar we leren snel, overal is een oplossing voor te vinden want….ut kump good!

Zo rent Ranco door de straten van St.Lo zonder volgbusjes want zij waren nog niet ingestapt en de motards reden voorop. In St. Lo blijft het basisvuur op de stoep staan terwijl de bus wegrijdt. Regent er hier en daar een fakkel uit. Valt bij Gemma het bovenste deel van de fakkel eraf. Loopt Peter een aantal kilometers de verkeerde kant uit omdat de GPS van de motard door de regen een storing heeft. En misschien niet helemaal volgens het protocol, elke loper van Team 2 wordt loeihard met een muziekboxje gemotiveerd om de laatste meters een sprintje te trekken onder begeleiding van: de Marseillaise!