De derde loopdag, van Evreux tot Peronne gaat door een heel andere omgeving. We lopen door het uitgestrekte glooiende akkerlandschap. De motards begeleiden ons iedere dag. De motards zijn erg belangrijk voor onze veiligheid onderweg, er wordt gewerkt met twee teams. Het eerste team heeft gisteren afscheid genomen, het was een fijne samenwerking. Vandaag gaat het nieuwe team met ons mee wat voor iedereen even wennen is, maar al doende leren we elkaar steeds beter kennen en delen we het enthousiasme voor de estafette.

Over de Seine naar Peronne

De wekkers zijn weer gezet, in de vroege ochtend druppelt iedereen de ontbijtzaal weer binnen en maakt zich klaar voor vertrek. Team 3 gaat het eerste deel van de estafette lopen, Team 1 het middendeel en Team 2 het laatste deel. Aan het einde van de dag komen we bij elkaar in de stad Peronne waar we samen met de burgemeester een krans leggen bij het herdenkingsmonument, een levensgroot beeldhouwwerk van een radeloze vrouw gebogen over een gesneuvelde soldaat met rondom de brokstukken van een gebouw. De ceremonies blijven indrukwekkend. ‘s Avonds aan tafel legt de jonge burgemeester nog eens uit waarom onze herdenking zo belangrijk is. Zowel de Eerste als de Tweede wereldoorlog heeft in Peronne diepe sporen achtergelaten. Hij benadrukt dat vriendschap en broederschap in heel Europa nodig is om de vrede te kunnen bewaren en hij vereerd is met het bezoek uit Maastricht, de stad van de Europese eenwording. 

Team 1

Wij hadden een jarige in het team: Marion. Dit vieren we voordat we vertrekken met lopen vanuit het dorpje Wy-dit-joli-village naar Cambronne lés Clermont. Ze krijgt een mooie sjerp, een versierde bus en uiteraard een luidkeels Lang zal je Leven. 

Om 09.15 gaan we op pad. De estafettecarrousel liep gelukkig als gesmeerd omdat de chauffeurs en de vunkeleers ook lekker hun stukjes estafette voor hun rekening namen. Dat liep als een zonnetje, beter dan de nattigheid die de hele dag aanhield. 

We waren nog niet zo heel lang onderweg toen er toch een noodstop gemaakt moest worden. Gemma was tijdens haar sanitaire stop in de hondenpoep (?) gaan staan en de lucht in de bus was niet meer te harden. De washandjes, stokjes en toiletpapier komen goed van pas.

Benjamin liep erg lekker en werd even niet opgelet dat hij al 4km aan het lopen was. Zijn reactie was: o, Benjamin is aan de beurt , die kan het gemakkelijk hebben. En dat was ook zo. Het ging zo rap dat we ons na 27 kilometer konden permitteren om even te stoppen en Marion nogmaals toe te zingen en konden genieten van het meegebrachte gebak.

Team 2

Team 2 heeft eerst een lange autorit voor de boeg om het laatste deel van de 63km van vandaag te kunnen starten. We lopen van Cambronne lés Clermont naar Roye. We moeten erg wennen aan het nieuwe landschap en vooral aan het drukke verkeer. We lopen regelmatig verkeerd, we kunnen de route niet goed vinden en het regent. De fakkels gaan vaak uit en dat komt de snelheid vandaag niet echt ten goede. Maar soms breekt de zon door en is de route één rechte lange weg en kunnen we op adem komen van de verkeersdrukte die we niet meer gewend waren. We passeren prachtige dorpen, genieten van het uitzicht over de Seine en gaandeweg komt de routine weer terug. Alle teamleden genieten van hun stukjes estafette, en gezamenlijk sluiten we de tocht van vandaag voldaan weer af.

Team 3

We lopen vandaag  van Evreux naar Wy-dit-jolie-village. Het is erg druk tijdens de ochtendspits in Evreux. Pascal regelt even dat we met onze stoet bij elkaar kunnen blijven en houdt luid toeterend de voetgangers en auto’s op hun plek. Hij is er helemaal mee in zijn element. In Le Vieil-Evreux staat de burgemeester op ons te wachten met aan de linkerzijde zwaarbewapende politie en aan de overkant is het peuterklasje van het dorp. We vinden het een bijzondere combinatie.

We worden verrast met het bezoek van onze clubgenoot Patrick Smits. Hij fietst door Frankrijk en komt speciaal naar ons toe om onze lopers een deel van de etappe met de fiets te begeleiden en aan te moedigen. Heel erg bedankt Patrick! En heel erg vervelend dat je juist nu een lekke band moest krijgen. We zien je snel weer in Maastricht.

Als afsluiter lopen de laatste 800m gezamenlijk en sluiten we de mooie derde loopdag af.

Franse roots

In het hotel in Bagnoles de l’Orne werden we bij het ontbijt getrakteerd op een enorme hoeveelheid kleine stukjes brie. En dat is voor de meeste lopers best een stevig kaasje om op de nuchtere maag te eten en daarna te moeten lopen. Dus al die stukjes brie gaan mee voor later want we houden er toch wel van. Op alle plekken komen we ze tegen, ze komen zelfs nog uit de tas op de volgende hotelkamer en zien er dan niet meer zo fris uit als in de ochtend. Al pratende moeten we erkennen dat we toch wel meer een band voelen met Frankrijk dan we dachten. In de bus wordt het duidelijk, John Tana speelt op de muziekbox en waar zingt hij dan over? ‘n stökske brie!