Vrijdagochtend 6 september vroeg in de ochtend zijn de groepen vertrokken richting Caen. Na een paar heel warme dagen voelt de ochtend lekker fris aan. De zon is er nog niet en deze zal ook lang op zich laten wachten. De eerste uren rijden we door een mistig landschap en ja, het begint te regenen. Het is even wennen om samen te rijden en de route in de vingers te krijgen. Niet lang na het vertrek nam één busje al de verkeerde afslag, maar gelukkig was die weer gauw op de route. De organisatie passeerde en gaf een duim omhoog voor het formatie-rijden!

De sfeer zit erin!

Rond 9.00u passeert Team 2 de Franse grens en toen werd het hoog tijd voor de Marseillaise, en niet te vergeten het oefenen van de eerste vier zinnen van het Wilhelmus. Je had erbij moeten zijn om te zien hoe vijf lopers uit volle borst in een busje het volkslied vlekkeloos proberen te ‘zingen’. We gaan dan ook snel over op de Poppy’s en niet te vergeten de guilty pleasure van Comment ça va…

De reis verloopt voorspoedig, na een korte picknick met slechte koffie komen we om 14.00u aan bij het Mémorial de Caen. Daar heeft Team 3 al een terras gevonden en neemt ook daar het Wilhelmus nog even door. De overige gasten keken er enigszins een beetje vreemd van op. De voorbereidingen voor de ontvangstceremonie zijn in volle gang en daardoor hebben we tijd om rond te kijken in dit mooie museum. We zijn meteen bij de les waarvoor we de estafette gaan lopen.

Maar nu het serieuzere werk

Afgevaardigden van het Mémorial en ook de burgemeester van Caen spraken een dankwoord uit richting de estafettelopers voor dit initiatief. Michael van Ness (kleinzoon van Major General John Anderson) reist met ons mee en gaf ons een inkijk in het leven van zijn grootvader die zowel in de Eerste als de Tweede Wereldoorlog gestreden heeft voor de vrede. Pierre Geelen en Frans van der Velden van Atletiek Maastricht vertelden op hun beurt wat de tocht van de Old Hickory Divisie destijds, en nu nog steeds, voor Maastricht en Zuid-Limburg heeft betekend.

Aansluitend is het muisstil wanneer de bloemenkransen van de drie betrokken landen worden gelegd en de volksliederen door de muzikanten wordt ingezet. Janne Mannens krijgt de eer om de fakkel aan te steken vanaf het memorialvuur in Caen. Deze vlam zal de komende dagen door de lopers meegenomen worden naar Margraten om daar uiteindelijk het bevrijdingsvuur mee aan te steken.

Thank you, merci en dankjewel!

Na afloop nodigt de burgemeester alle aanwezigen uit voor ‘une verre amitie’ mét een heerlijk Frans (frambozen) petit fourtje. En in deze informele sfeer is er een speciaal dankwoord voor Nico Bonfrere, Jan Lemmens, Ben Godding, Jacques Peeters, Gerard Lemmerling en familie voor de tomeloze inzet van eerdere edities van de Vrijheidsestafette. De traantjes van dankbaarheid hoorden er even bij.

Meer weten? Kijk op Memorial de Caen